Next-gen gaming εμπειρία

Ζούμε κάτι νέο ή απλά παίζουμε τα ίδια games με καλύτερα γραφικά.

Το PS4 και το Xbox One έχουν μπει για τα καλά πλέον στην ζωή μας και πλέον απολαμβάνουμε games στα 1080p και στα 60 frames ανά δευτερόλεπτο. Φυσικά οι κονσόλες αυτές είναι εξοπλισμένες με μεγαλύτερη RAM και καλύτερες GPU από τους προκατόχους τους και όπως είναι φυσικό οι νέες κυκλοφορίες παρουσιάζουν ένα εξαιρετικό οπτικό αποτέλεσμα. Αρκεί όμως αυτό; Κατά πόσο τα PS4 και Xbox One προσφέρουν μια next-gen εμπειρία στο κομμάτι του gameplay; Τα ερωτήματα αυτά σίγουρα βασανίζουν μια αρκετά μεγάλη μερίδα κόσμου, οπότε ήρθε η ώρα να δώσουμε κάποιες απαντήσεις.

"Περιμένουμε τη νέα γενιά για να βγάλουμε νέα IP"
Με μία γρήγορη ματιά στις κυκλοφορίες του 2012 και του 2013 διαπιστώνουμε ότι κυκλοφόρησαν δεκάδες sequels και πραγματικά ελάχιστα νέα IP (Dishonored, The Last of Us). Καλώς ή κακώς μια μεγάλη μερίδα παικτών ψάχνει επιτακτικά για νέες εμπειρίες που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και δεν “βολεύεται” με κυκλοφορίες τύπου Assassin's Creed, κοινώς με μια παραλλαγμένη εκδοχή του ίδιου game που κυκλοφορεί κάθε χρόνο.

Η... καραμέλα των developers τώρα ήταν ότι περίμεναν την όγδοη οικιακή γενικά οικιακών κονσολών για να αρχίσουν την ανάπτυξη νέων IP. Τα PS4 και Xbox One είναι ένα χρόνο στην αγορά, το Wii U ακόμη παραπάνω αλλά η βιομηχανία των video games δεν λέει να αλλάξει το βιολί της. Συν τις άλλοις, μαζί με τα δεκάδες sequels έχουμε και αναρίθμητα remasters. Παρακάτω θα δούμε συνοπτικά τις αποκλειστικές κυκλοφορίες σε κάθε format, αλλά και κάποιες multiplatform και όπως θα διαπιστώσετε ελάχιστες καταφέρνουν να πρωτοτυπήσουν και να προσφέρουν κάτι ξεχωριστό από πλευράς gameplay.

Το ίδιο ξαναζεσταμένο φαγητό
Ξεκινάμε με το PS4, μια κονσόλα που σημειώνει τεράστια εμπορική επιτυχία γεμίζοντας τα ταμεία της Sony με ζεστό χρήμα. Στο launch line-up είχαμε Killzone: Shadow Fall, Resogun και Knack. To Killzone: Shadow Fall ήταν σαφώς πιο open ended από τους προκατόχους του και με κορυφαία γραφικά, αλλά δεν είχε ουσιαστικές διαφορές από τους προκατόχους του. Ομοίως το Knack ήταν ένα αδιάφορο Platform που σημειωτέον έπασχε από αρκετά ελαττώματα στο game design του. To ακριβώς αντίθετο συνέβη με το Resogun, το οποίο απέδειξε ότι τα shoot 'em up μπορούν κάλλιστα να βρουν απήχηση σε μία μεγαλύτερη μερίδα παικτών. Το θέμα είναι ότι από τεχνικής πλευράς μιλάμε για έναν τίτλο που θα μπορούσε να κυκλοφορήσει κάλλιστα για PS3 και PS Vita, όπως και έγινε μάλιστα πριν από μερικούς μήνες.

Περνάμε στο Infamous: Second Son, έναν τίτλο-διαφήμιση των δυνατοτήτων της κονσόλας. Από πλευράς gameplay όμως, το μόνο πρωτότυπο στοιχείο ήταν η δημιουργία γκραφίτι με το DualShock 4. Στην ίδια κατηγορία συγκαταλέγεται και το The Order: 1886, ένας τίτλος που σε κάνει να παραμιλάς από τεχνικής πλευράς, αλλά από gameplay είναι επιεικώς ένα Third-Person Shooter β' διαλογής. Πριν το The Order: 1886 βέβαια είχαν κυκλοφορήσει τα Driveclub και LittleBigPlanet 3. To πρώτο κατά την καθαρά προσωπική μου άποψη όχι μόνο δεν προσφέρει μια next-gen εμπειρία, αλλά είναι και το χειρότερο Racing του 2014, ενώ το LittleBigPlanet 3 ήταν ένα sequel που απλά βγήκε για να... βγει. Κλείνουμε με το The Last of Us: Remastered, το οποίο ήταν απλά ένα συμπαθητικό HD remaster που διασώζεται βεβαίως από την αναμφισβήτητη ποιότητα της πρωτότυπης δημιουργίας.

Λίγες νέες ιδέες που δεν αρκούν
Στο launch line-up του Xbox One συναντάμε περισσότερα exclusives, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αλλάζει δραστικά το σκηνικό που περιγράψαμε παραπάνω. Το Forza Motorsport 5 προσπάθησε να κάνει κάτι διαφορετικό με τα Drivatars, αλλά το θέμα είναι ότι η εύστοχη αυτή ιδέα δεν υλοποιήθηκε όπως θα έπρεπε. Από την άλλη πλευρά, το Ryse: Son of Rome διαφήμιζε τις hardware δυνατότητες τις κονσόλες, αλλά το γραμμικό και σε σημεία επαναλαμβανόμενο gameplay του δεν το άφησε να διακριθεί. Στο Crimson Dragon τώρα όχι μόνο δεν είδαμε κάτι νέο, αλλά αντίθετα οι developers στην προσπάθειά τους να αλλάξουν κάπως τους μηχανισμούς της σειράς, κατάφεραν να καταστρέψουν ένα μοντέλο χειρισμού που λειτουργούσε εξαιρετικά από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90.

Στο Dead Rising 3, τον κατά γενική ομολογία καλύτερο launch τίτλο του Xbox One, οι μόνες πρωτότυπες ιδέες ήταν η αλληλεπίδραση του παίκτη με τα zombies και τα bosses μέσω του Kinect. Κατά τ' άλλα είχαμε μια ποιοτική μεν, συμβατική δε open-world Action-Adventure εμπειρία. Ούτε το Killer Instinct κατάφερε να προσφέρει κάτι νέο στην πρώτη σεζόν του, αν και από την στιγμή που το πήρε η Iron Galaxy Studios βλέπουμε πολλές νέες ιδέες. Το σημαντικότερο είναι ότι κάθε μαχητής έχει ένα πραγματικά ξεχωριστό kit, οπότε η εμπειρία που σας προσφέρεται έχει μεγαλύτερη ποικιλία.

Στις exclusive κυκλοφορίες τώρα του περσινού φθινοπώρου, είδαμε ένα εξαιρετικό Forza Horizon 2, το οποίο όμως ακολούθησε ευλαβικά τα βήματα του προκατόχου του, την συλλογή Halo: The Master Chief Collection που ως πακέτο προσφέρει τεράστιο value for money, αλλά δεν παύει να είναι ένα remaster και το Sunset Overdrive. To τελευταίο αποτελεί τρανό παράδειγμα ότι όταν οι developers θέλουν να πρωτοτυπήσουν θα βρουν το τρόπο. Από όλα τα games του PS4 και του Xbox One που αναφέραμε το Sunset Overdrive είναι πραγματικά το μόνο που καταφέρνει να ξεχωρίσει από την μάζα, χάρις τους πρωτοποριακούς parkour μηχανισμούς του και το άκρως διασκεδαστικό gameplay του.

Η χαμένη ευκαιρία του GamePad
Με δεδομένο ότι το Wii U έχει πολύ περισσότερα exclusives δεν θα αναφερθούμε σε καθένα ξεχωριστά, καθώς υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής. Κοινώς κατά πόσο ή όχι αξιοποιούν το GamePad. Κακά τα ψέμματα το Wii Remote και το motion gaming ήταν το βασικό selling point του Wii κάτι που ενδεχομένως έκανε τη Nintendo να θεωρήσει ότι κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και με το GamePad. Πρακτικά όμως ελάχιστοι τίτλοι αναδεικνύουν τις δυνατότητές του προσφέροντας μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία, όπως το ZombiU. Καλό χρυσό και άγιο το πολυδιαφημισμένο Bayonetta 2, αλλά οι διαφορές με τον προκάτοχό του ήταν ελάχιστες και όπως είναι φυσικό η προσθήκη του co-op δεν είναι αρκετή για να μας κάνει να αλλάξουμε άποψη.

Pilots Stand Ready for Titanfall
Περνώντας στους multiplatform τίτλους, την περασμένη χρονιά είδαμε πολλές overhyped κυκλοφορίες, όπως το Destiny και το Watch Dogs, αλλά και κάποιες που κατάφεραν να προκαλέσουν τεράστια αίσθηση. Για παράδειγμα, το Titanfall της Respawn Entertainment είναι η επιτομή της next-gen εμπειρίας. Σίγουρα το ύφος του μπορεί να κάποιους να αφήνει αδιάφορους, αλλά ακόμη και ο πιο στενόμυαλος παίκτης οφείλει να παραδεχθεί ότι χρόνια είχαμε να ζήσουμε κάτι πραγματικά πρωτοποριακό στα FPS.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στο Middle-earth: Shadow of Mordor, το οποίο στηρίζεται στο καινοτόμο Nemesis System. Τέτοιες ιδέες θέλουμε αγαπητοί developers, γιατί καλά τα γραφικά, αλλά αν βγάλεις το Nemesis System από την δημιουργία της Monolith το μόνο που απομένει είναι ένα τυπικό open world Action-Adventure με σύστημα μάχης από την σειρά Batman της Rocksteady. Θα κλείσουμε την αναφορά μας στις πρωτοποριακές multiplatform κυκλοφορίες με το Dying Light της Techland, ένα πραγματικό underrated διαμάντι. Από τεχνικής πλευράς είναι ένας από τους αρτιότερους τίτλους των τελευταίων ετών και χάρις του εξαιρετικού optimization που έχει γίνει μπορείτε να το απολαύσετε ακόμη σε ένα mid-end σύστημα. Στο κομμάτι του gameplay τώρα οι εξαιρετικά υλοποιημένοι first-person μηχανισμοί του parkour κλέβουν την παράσταση. Προσωπικά κάναμε parkour για αρκετές ώρες απλά απολαμβάνοντας τον open world κόσμο του, χωρίς να ασχολούμαστε με τα quests. O ορισμός του απόλυτου immersion.

Συμπεράσματα
Η νέα γενιά κονσολών ήρθε αλλά οι "παιδικές ασθένειες" των περασμένων ετών παραμένουν. Οι developers συνεχίζουν να προτιμούν την εύκολη λύση, κοινώς sequels, remasters και άγιος ο θεός. Τα games που προσφέρουν μια πραγματικά next-gen εμπειρία στο κομμάτι του gameplay είναι λίγα, καθώς έχουμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε πρωτότυπες ιδέες μόνο από τους indie developers. Δυστυχώς λοιπόν στο σύνολό τους οι next-gen κυκλοφορίες προσφέρουν απλά καλύτερα γραφικά και κοινότυπες, σχεδόν τυποποιημένες, εμπειρίες.  Ευτυχώς που υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως το Titanfall, το Middle-earth: Shadow of Mordor, το Dying Light και το Sunset Overdrive. Εμείς από την πλευρά μας καλούμαστε να στηρίξουμε αυτές τις προσπάθειες, για να υπάρξουν και τα απαραίτητα νούμερα πωλήσεων που θα δώσουν την ώθηση στους developers που δουλεύουν με μεράκι να συνεχίσουν το έργο τους.