Το ελληνικό στοιχείο στα video games

Γίναμε θεατές της δικής μας ιστορίας.

Η Ελλάδα, εκτός από τζατζίκι και μουσακά, έχει δώσει σε ολόκληρη την υφήλιο εκατοντάδες Yottabytes γνώσεων (1 Yottabyte αντιστοιχεί σε 1,000,000,000,000,000 GB) από την αρχή της Ιστορίας της μέχρι και σήμερα. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των κινηματογραφικών ταινιών που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια, όπως η «Τροία» και οι «300» του Λεωνίδα, οι οποίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία εκμεταλλευόμενες την ελληνική ιστορία.

Το ελληνικό στοιχείο το συναντάμε αρκετά συχνά και στα video games, κυρίως στα Strategy, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό και πιστεύω πως μας τιμάει σαν λαό. Δηλαδή εμάς συγκεκριμένα όχι και τόσο, αλλά σίγουρα τους προγόνους μας. Η ελληνική μυθολογία κάνει μέχρι και σήμερα αισθητή την παρουσία της, τραβώντας τα βλέμματα πολλών προγραμματιστικών εταιριών.

Δεν αναφέρομαι μόνο στα games που είναι βασισμένα εξ ολοκλήρου στην ελληνική ιστορία ή στα ελληνικά games όπως Η Ώρα της Απελευθέρωσης ή το Darkfall. Αυτά είναι απόλυτα λογικό να έχουν ελληνικά στοιχεία. Εννοώ κάποιους μεγάλους και πολύ εμπορικούς τίτλους, όπως για παράδειγμα το Tomb Raider. Ποιος δεν θυμάται το Midas Palace, όπου όταν η Lara Croft πάταγε στο χέρι του Βασιλιά Μίδα, γινόταν χρυσή; Ήταν μια πολύ όμορφη και έξυπνη σκηνή, που σαν αποτέλεσμα είχε όλο και περισσότεροι απλοί games να μάθουν για εμάς.

Βέβαια το ελληνικό στοιχείο δεν αφορά μόνο το σενάριο του παιχνιδιού, αλλά και την μετάφρασή του, όταν αυτή υπάρχει. Οι τίτλοι που διαθέτουν ελληνική γλώσσα ή ελληνικό σχολιασμό, πραγματικά μετριούνται στα δάχτυλα. Δύο πολύ καλά παραδείγματα είναι τo Spore, ένα πολύ ωραίο simulation game, το οποίο έχει μεταφραστεί στη γλώσσα μας με μεγάλη επιτυχία και βέβαια το πιο πρόσφατο Uncharted 3. Ένα πολύ κακό παράδειγμα, είναι το Fifa 2000, που λίγο πολύ όλοι μας θυμόμαστε. Όχι, δεν αναφέρομαι στην περιγραφή του Σωτηρακόπουλου, αλλά σε κάτι άλλο πιο ακραίο. Ξεχάσατε μήπως την επιλογή «Ήδη παιχνιδιού»; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει.

Απ’ την άλλη, όταν ακούμε τους χαρακτήρες των παιχνιδιών να μιλάνε την γλώσσα μας, το gameplay αποκτά άλλο ενδιαφέρον, όσο βαρετό κι αν φαίνεται. Θυμάμαι να παίζω ασταμάτητα το Worms μόνο και μόνο για να ακούω τις χαριτωμένες φωνές των σκουληκιών, «χειροβομβίδαααα», «θα το μετανιώσεις», «ω Θεέ μου» και τα σχετικά.

Προσωπικά, όταν συναντώ κάποιο video game μεταφρασμένο στην Ελληνική γλώσσα, του δίνω πάντοτε μια ευκαιρία, είτε είναι μάπα, είτε είναι πρωτοκλασάτο. Από ένα μικρό java game, μέχρι και το πρόσφατο  Uncharted 3: Η εξαπάτηση του Drake, πιστεύω πως όλα αυτά αξίζουν μια δοκιμή. Το ότι περιέχει Ελληνικά σημαίνει πως κάποιοι μας υπολογίζουν σαν gamers, έστω κι αν τις περισσότερες φορές μας αγνοούν.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που όσο κι αν γκρινιάζουμε, όσο κι αν τους παρακαλάμε να μας «δεχτούν» στα παιχνίδια τους, αυτοί δεν το κάνουν, γιατί πολύ απλά το ελληνικό κοινό είναι πολύ μικρό. Εκεί αναλαμβάνουν να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα οι απλοί gamers, οι οποίοι δουλεύουν αφιλοκερδώς, σπαταλώντας τον ελεύθερο χρόνο τους γράφοντας μεταφράσεις και φτιάχνοντας ελληνικές ομάδες για τα ποδοσφαιράκια. Αυτό είναι κάτι που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να είχε συμπεριληφθεί εξ’ αρχής μέσα στο παιχνίδι, χωρίς να χρειάζεται να φτάνουμε κάθε χρονιά σε αυτή τη λύση.

Εκεί στην Konami και στην EA Sports, βλέπετε πως κάθε χρονιά οι γνωστοί-άγνωστοι gamers κάθονται και ασχολούνται συνεχώς με τους τίτλους σας, φτιάχνοντας patches και ουσιαστικά σας βοηθούν και στις πωλήσεις, οι οποίες για τα ελληνικά δεδομένα είναι υψηλές. Έχει γεμίσει ο κόσμος με community sites τύπου WeHellas και GreekSuperPatch που εστιάζουν μόνο και μόνο σε αυτό. Μήπως ήρθε καιρός να μας πάρετε λιγάκι στα σοβαρά και να δημιουργήσετε ελληνικές εκδόσεις; Τώρα που λεφτά δεν υπάρχουν, ο κόσμος σκέφτεται που θα δώσει μέχρι και την τελευταία του δεκάρα.