Τα 10 χειρότερα games του 2015

Αυτά που δεν παίζεις...ακόμα κι αν στα χαρίσουν!

Στο σημερινό Best of, το οποίο για δεύτερη συνεχόμενη φορά προβάλλεται ταυτόχρονα και στο κανάλι του Gameworld.gr στο Youtube σας έχουμε τα 10 χειρότερα games του 2015. 

Έχουμε να κάνουμε με ένα..."Worst of" το οποίο μας προτείνατε στο προηγούμενο άρθρο στήλης. Δείτε τα 10 games τα οποία απέτυχαν παταγωδώς και που σε κάθε περίπτωση δεν αξίζουν το κόστος τους. Από την λίστα φυσικά εξαιρούνται όποια indie games αναπτύσσονται από μικρές ομάδες ανάπτυξης 1-2 ατόμων.

10) Infinity Runner (PC, PS4, Xbox One, Wii U)
Wales Interactive

Ότι λέει το όνομά του παιδιά. Τρέχετε σαν να μην υπάρχει αύριο σε έναν διαστημικό σταθμό, στρίβοντας σε γωνίες οι οποίες στην συντριπτική τους πλειψοηφία είναι 90 μοίρες. Απλά τρέχετε. Γιατί; Γιατί αυτά τα games να μην κυκλοφορούν στα smartphones και να πρέπει να τα αγοράσετε;

Το σενάριο δεν σας δίνει επαρκή στοιχεία, ο χαρακτήρας σας υποτίθεται ότι τρέχει…γυμνός και συν τις άλλοις σε κάποια σημεία μεταμορφώνεστε σε λυκάνθρωπος και μπορείτε να σκαρφαλώνετε σε τοίχους και ταβάνια. Επίσης όσο τρέχετε θα χρειαστεί κάποιες φορές να αποφύγετε εμπόδια, να σκύψετε και να πολεμήσετε με εχθρούς πατώντας…συγκεκριμένη αλληλουχία κουμπιών. Αν αποτύχετε και χτυπήσετε κάπου…μαντέψτε…ξανά από την αρχή στο πιο πρόσφατο checkpoint. Τέλος, απλά συλλέγετε tokens τα οποία ξοδεύετε σε διάφορα bonus. Όλα αυτά ενώ παίζει techno μουσική. Απλά φρίκη.

9) Zombeer (PC)
Moonbite Games & PadaOne Games, U&I Entertainment

Σκέφτεται τώρα η Moonbite Games. Το έβγαλα το 2014 στο PS3. Να μην το κυκλοφορήσω για PC στο Steam το 2015 μπας και σε πιάσω μαλάκα και το αγοράσεις; Είστε ο Κ, ένας φοιτητής που ξυπνάει σε ένα μπαρ μεθυσμένος, με δάγκωμα στο χέρι του και μια εξαγριωμένη κοπέλα του να του στέλνει μήνυμα. Τα όπλα του είναι εντελώς τρελά και απειροελάχιστα, συγκεκριμένα χτυπάτε ζόμπι με ένα ροζ δονητή, μια ραπτομηχανή και το Octogun, κάτι σαν Shotgun με χταπόδι. Συν τις άλλοις στο κάτω μέρος της οθόνης υπάρχει ένας μετρητής με ένδειξη που ξεκινάει από ζόμπι σε πλήρη μέθη κι εσείς θα πρέπει να πίνετε αυτό το Zombeer για να κρατάτε τον μετρητή κάπου στη μέση ώστε να μη χάσετε! Αυτό είναι και το μόνο πρωτότυπο στοιχείο του κατά τα άλλα πολύ σύντομου παιχνιδιού. Αν το έγραφα ποτέ review θα είχε υπότιτλο “Πίνω μπύρες και σκοτώνω ζόμπι” ως παράφραση του γνωστού άσματος των Locomondo.

8) MX vs. ATV Supercross Encore (PC, PS4, Xbox One)
Rainbow Studios, Nordic Games

Δεν μας έφτανε η αρχική έκδοση. Οι developers αποφάσισαν να μας αποτελειώσουν! Η Encore έκδοση προσθέτει απλά κάποια modes και ορισμένες κούρσες που δεν υπήρχαν στην αρχική. Υπάρχουν όμως ένα σωρό προβλήματα σε αυτό το Racing, όπως τα άθλια γραφικά ή το δύσχρηστο gameplay, που ειλικρινά κινήσεις σαν αυτές είναι σαν να χτίζεις μπαλκόνι σε ετοιμόρροπο κτίριο.

Τα modes Nationals, Waypoint, Free Ride και Rhythm Racing που θα έπρεπε να υπάρχουν εξ αρχής, αυξάνουν την αντοχή μόνο σε όσους έχουν περίεργα γούστα εκεί έξω και συμπαθούν το gameplay του MX vs. ATV. Στο Career mode τα customizations είναι ελάχιστα, ενώ το χειρότερο όλων είναι ο χειρισμός που δυστυχώς βασίζεται στα αντανακλαστικά του οδηγού και στην πρώτη πρόσφυση στο έδαφος. Πέρα απ’ τον αριστερό αναλογικό θα χρειαστεί να μετακινήσετε και τα δύο analog sticks για να στρίψετε πάντοτε επιτυχώς, ενώ η υπερβολική χρήση του δεύτερου οδηγεί το όχημά σας σε περιστροφή 90 μοιρών που σας στοιχίζει συνήθως την κούρσα. Για κάποιον ακατανόητο επίσης λόγο τα κόλπα που κάνετε εκτελούνται με μεγάλη δυσκολία και δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα, ενώ τα physics προσγείωσης της μηχανής μετά από άλμα είναι χειρότερα ακόμα κι απ’ την πραγματική οδήγηση, για να μην αναφέρουμε ότι σας κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την ζωή με τα frames, τα οποία πέφτουν ακόμα και σε κάτω από 15. Δίκαια λοιπόν ο τίτλος μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως το χειρότερο Racing των τελευταίων ετών.

7) Enki (PC)
Storm in a Teacup, OEDESCO Publishing

Ένα Horror game στο οποίο είστε κλειδωμένος σε ένα υπόγειο. Θα πρέπει να βρείτε πως θα αποδράσετε. Δεν υπάρχει καμία εξήγηση, κανένα στοιχείο. Θα πρέπει να μυρίσετε τα νύχια σας. Το χειρότερο απ’ όλα? Έχετε στη διάθεσή σας 30 λεπτά! Αν δεν τα καταφέρετε άντε γεια. Ξανά απ’ την αρχή. Έτσι απλά. Θέλετε κάτι ακόμη χειρότερο; Κάθε φορά που ξεκινάτε απ’ την αρχή οι γρίφοι του παιχνιδιού ανακατεύονται κι έτσι θα πρέπει να βρείτε άλλη λύση! Πόσο μαζοχισμός και πόσα trial and errors μπορεί να χωρέσουν σε ένα παιχνίδι.

Συν τις άλλοις οι περιοχές του είναι πολύ σκοτεινές, τόσο που σε κάποια σημεία κυριολεκτικά δεν θα βλέπετε απολύτως τίποτα. Όσο για το σενάριο…τι να πούμε; Αν αποδράσετε απ’ το υπόγειο σε αυτά τα 30 λεπτά τότε βλέπετε τον τερματισμό. Αλήθεια υπάρχει λόγος να το ξαναπαίξετε;

6) Giana Sisters: Dream Runners (PC, PS4, Xbox One)
Black Forest Games, EuroVideo Medien

Σεμινάρια του πως θα καταστρέψετε τελείως ένα Platform! Ενώ το Giana Sisters Twisted Dreams ήταν συμπαθητικό, το Dream Runners σας βάζει στη διαδικασία να τρέξετε σε έναν online αγώνα ταχύτητας με τέσσερις παίκτες! Στόχος σας σε αυτή την έκδοση της σειράς Giana Sisters είναι να τρέξετε απ’ το ένα σημείο ενός level σε ένα άλλο. Όποιον χαρακτήρα κι αν επιλέξετε, ανεξαρτήτως χρώματος, δεν έχει καμία απολύτως διαφορά. Το παιχνίδι αναπτύχθηκε απ’ την άγνωστη EuroVideo Medien και όχι απ’ την ίδια την Black Forest Games κι αυτό είναι εμφανές.

Η κάμερα δεν βοηθάει καθόλου, αφού πρώτον ακολουθεί τον πρώτο παίκτη και αν ο τελευταίος μείνει εκτός οθόνης τότε αποκλείεται και δεύτερον έτσι όπως τρέχουν οι ήρωες δύσκολα θα προλάβετε να δείτε τι συλλέγετε. Το παιχνίδι είναι τόσο φτωχό σε περιεχόμενο που δεν υπάρχει single-player campaign, αλλά μόλις 9 levels διαφορετικού επιπέδου δυσκολίας στα οποία θα πρέπει να παίξετε με άλλους παίκτες ή bots, ενώ το matchmaking είναι κάκιστο καθώς θα περιμένετε για πολύ ώρα, συχνά χωρίς να βρίσκετε αντίπαλο. Για να κερδίσετε μια κούρσα απλά θα πρέπει να συλλέξετε τρεις πόντους, τα οποία συνήθως αποκτά ο προπορευόμενος παίκτης. Υπάρχουν επίσης power-ups τα οποία χρησιμεύουν για να εμποδίσετε τους άλλους, αλλά σε ένα Runner/Platform δεν ταιριάζουν ούτε κατά διάνοια αφού αν κάποιος μείνει πίσω από power-up άλλου δύσκολα θα καλύψει την διαφορά όπως σε ένα Racing. Βασικά η απειροελάχιστη αντοχή, η δυσκολία εύρεσης αντιπάλου και το επαναλαμβανόμενο gameplay είναι τουλάχιστον αστεία για τα 10 ευρώ που θα δώσετε στο Steam, όταν εκεί έξω υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά free-to-play games.

5) Raven's Cry (PC, Mac)
Reality Pump Studios, TopWare Interactive, ACE

Οκ γουστάρω τα games με πειρατές και φαντάζομαι το ίδιο ισχύει για πολλούς από εσάς. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ένα Action-Adventure το οποίο είναι τίγκα στα bugs! Η αρχική του έκδοση είχε crashes από το πρώτο δευτερόλεπτο και δεν σας άφηνε καν να το τρέξετε. To Α.Ι. είναι τίγκα στα bugs. Όσο για την μάχη οι εχθροί κολλάνε σε αντικείμενα και οι NPC κουνιούνται λες και έχουν αλτζχάιμερ.

Ο πρωταγωνιστής του Raven’s Cry θυμίζει –εντελώς τυχαία- τον Jack Sparrow από τους Πειρατές της Καραϊβικής. Το gameplay έχει ορισμένα στοιχεία απ’ το Sid Meier’s Pirates, όπως για παράδειγμα το ότι πρέπει να συγκρουστείτε με αντίπαλο πλοίο για να πάρετε τα λάφυρά του και όχι να το βουλιάξετε ή ότι κερδίζετε xp αλλά χάνετε Reputation όταν επιτίθεστε σε Αγγλικά, Γαλλικά ή Ισπανικά πλοία. Οι ναυμαχίες έχουν τον χαβαλέ τους και τα γραφικά είναι συμπαθητικά, αλλά όταν βρίσκεστε στην στεριά το σύστημα μάχης απογοητεύει. Έχει light και heavy attacks με σπαθιά, parry, dodge και χρήση πιστολιού, αλλά κατά βάση τίποτα δεν αντικαθιστά την γρήγορη light attack. Άρα η καλύτερη λύση απ’ τις βαρετές μάχες είναι απλά να τρέξετε και να σηκωθείτε να φύγετε. Τέλος, οι developers επανακυκλοφόρησαν το Raven’s Cry τον Νοέμβριο με άλλο όνομα και λύνοντας ελάχιστα θέματα, μήπως ξεγελάσουν τον κόσμο. Όπως και να ‘χει, με κόστος 50 ευρώ στο Steam, το Raven’s Cry είναι η ληστεία του αιώνα!

4) Godzilla (PS4)
Natsume, Bandai Namco Games

Μία από τις αθλιότερες μεταφορές ταινίας σε video game! Τι να πει κανείς για το Godzilla; Απλά ελέγχετε τον ίδιο τον Godzilla (και άλλα τέρατα στην πορεία) σε ένα Fighting/Destruction game, έχετε light attack, strong attack, λαβή και πρέπει να ρίξετε γεννήτριες, να εξοντώσετε άλλα τεράστια πλάσματα και…αυτό είναι όλο. Βασικά μόνο αυτά μπορείτε να κάνετε άρα δεν έχει ενδιαφέρον! Ο Godzilla προχωράει με το πάσο του ενώ απορροφά G-Energy με την οποία αυξάνει σε μέγεθος από 50 έως 100 μέτρα, έχοντας καλύτερες δυνάμεις άμυνας και επίθεσης. Το A.I. είναι τόσο άθλιο που οι εχθροί σας έχουν κόκκινες γραμμές γύρω τους τις οποίες δεν μπορούν να περάσουν.

Το αστείο είναι ότι αυτό το…τερατούργημα, έχει πέντε modes με απειροελάχιστες παραλλαγές καθένα εκ των οποίων διαρκεί…κάνα μισάωρο. Απλά σκοτώνετε τέρατα και κτίρια, πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει; Η μόνη φάση είναι το online multiplayer όπου 2-3 παίκτες πλακώνονται μεταξύ τους. Τα γραφικά είναι άθλια, με έντονο το ασπρόμαυρο στοιχείο στον Godzilla και το περιβάλλον. Απλά fail! Κι αυτό πούλησε 60.000 αντίτυπα στο PS3, ενώ το 2014 που όλοι είχαν μάθει πόσο φόλα ήταν πούλησε 160.000 αντίτυπα στο PS4! Αφού οι developers κατάφεραν να σας πιάσουν κότσο τι να πω; Μνημόνια και ports μέχρι να σβήσει ο ήλιος!

3) Tony Hawk's Pro Skater 5 (PS4, Xbox One, PS3, Xbox 360)
Robomodo & Disruptive Games & Fun Labs, Activision

Επιτέλους, θα βγάλω τα απωθημένα μου σε μία σειρά που θεωρώ overhyped και άθλια! Το skateboard είναι μια αμερικανιά που ξεκίνησε την δεκαετία του ’40 με αφορμή το ότι οι surfers ήθελαν να περνάνε την ώρα τους όταν δεν είχε κύματα. Από αυτό το “άθλημα” ξεπήδησε ο Tony Hawk, που ως skateboarder θέλησε να κάνει το χόμπι του μόδα. Ένας wannabe ηθοποιός που εκτός απ’ τις ταινίες Jackass έχει πιάσει πάτο στο Hollywood, κατάφερε να συνεργαστεί με την Activision για την σειρά Tony Hawk. Φυσικά στην Αμερική η σειρά πουλούσε 2 και 3 φορές πάνω από την Ευρώπη, τα αμερικάνικα sites έσκαγαν 10άρια λες και επρόκειτο ξέρω γω για Metal Gear Solid, αλλά επί της ουσίας απλά παίρνεις το skateboard σου, κάνεις φιγούρες και κερδίζεις πόντους. Και αυτό το λένε video game. Σοβαρά;

Καταρχήν η σειρά έγινε…ρόμπα από τότε που την ανέλαβε η…Robomodo. Κατέστρεψε το Tony Hawk: Ride το 2009 με μέσο όρο περίπου 4,5 στα reviews αλλά τώρα θέλησε να πιάσει τον πάτο. Τα γραφικά του και τα physics του είναι άθλια σε βαθμό που ακόμα και το PS2 θα γελούσε. Υπάρχουν μόλις 7-8 levels με πανομοιότυπες προκλήσεις, πρόβλημα στο collision detection, bugs, δεν μπορείτε ούτε να αλλάξετε τα controls και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι σας ζητούνται γελοία πράγματα όπως το να μαζέψετε κώνους, να περάσετε μέσα από αντικείμενα ή να κάνετε κόλπα, ενώ κάθε αποστολή κρατάει μόλις 2-3 λεπτά. Ακόμα και το level up του χαρακτήρα σας δεν έχει κανένα νόημα. Tony Hawk πάρε και το skateboard σου και χαιρέτα μας.

2) Afro Samurai 2: Revenge of Kuma (PC, PS4)
Namco Bandai Games, Surge

Κυκλοφόρησε για PC και PS4, ενώ μετά από τα αρνητικά reviews που έλαβε η έκδοση του Xbox One ακυρώθηκε! Βάση σεναρίου ελέγχετε τον Kuma και κυνηγάτε τον Afro αφότου ξεκλήρησε την οικογένειά σας

Στον οπτικό τομέα χρησιμοποιούνται cel shaded γραφικά και low poly χαρακτήρες, ενώ τα animations έχουν πάρα πολλές άκομψες κινήσεις, με τα frames να πέφτουν σε κάθε μάχη σε σημείο που να…τείνουν προς το μηδέν ενώ χτυπάτε! Επιπλέον, ο Kuma θέλει να κάνει το κομμάτι του και πρέπει να χτυπήσει δεκάδες φορές κάθε αντίπαλο μέχρι να πέσει κάτω, ενώ όλοι οι υπόλοιποι γύρω απλά τον κοιτάνε. Το A.I. είναι σχεδόν ανύπαρκτο με τους εχθρούς σας να μην προβάλουν σοβαρή αντίσταση, ενώ την μάχη συνοδεύουν ανιαρά quick-time events. Κάποιες φορές σας κοιτούν ακίνητοι ή ακόμα και…αιωρούνται στον ουρανό λες και είναι πνεύματα. Τουλάχιστον υπάρχει ένα αίσθημα επιβράβευσης καθώς κερδίζετε skill points, τα οποία επενδύετε στα ελάχιστα skills που υπάρχουν και που δίνουν για παράδειγμα καλύτερη ταχύτητα ή δύναμη χτυπημάτων.

Τα γραφικά έχουν ασπόμαυρο τόνο, είναι βαρετά και η ποικιλία τους απελπιστικά μικρή. Τα ηχητικά εφέ θυμίζουν περισσότερο…πέμπτη γενιά και όχι όγδοη, ενώ υπάρχουν μόλις 3-4 ακούσματα τα οποία καταντούν απελπιστικά επαναλαμβανόμενα. Ακόμα και το voice acting είναι τόσο επαναλαμβανόμενο που θα ακούσετε τις ίδιες ατάκες εκατοντάδες φορές παίζοντας. Αν καταφέρετε να αντέξετε για κάμποσες ώρες.

1) Alone in the Dark: Illumination (PC, PS4, Xbox One)
Pure FPS, Atari

Η περυσινή συνέχεια της ομώνυμης σειράς μας χάρισε το χειρότερο επεiσόδιο που θα μπορούσαμε να παίξουμε. Ελέγχετε έναν από τους τέσσερις χαρακτήρες επιλέγοντας ανάμεσα σε Hunter, Witch, Priest και μία Enginer. Οι διαφορές τους; Απειροελάχιστες όπως για παράδειγμα χρήση ενός ξεχωριστού όπλου ή πρόσβαση σε κάποιες περιοχές. Το σενάριο είναι ανύπαρκτο και σας εμφανίζονται μόνο μερικά στοιχεία στην αρχή κάθε level εν μέσω κειμένου. Δεν υπάρχουν cinematics, ούτε voice acting, οι developers έκαναν κακή χρήση της Unreal Engine 4 στο περιβάλλον, ενώ απουσιάζουν ολόκληρα ηχητικά εφέ αλλά και μουσική. Ακόμα κι όταν σκοτώνονται κάποιοι εχθροί δεν ακούτε τίποτα. Είναι λες και παίζεις μία beta, αν όχι alpha έκδοση σε early access στο Steam!

Ας πάμε στα του gameplay που θέλει να μοιάζει στο Resident Evil με την –και καλά- shoulder κάμερα τρίτου προσώπου. Τα τέρατα είναι περισσότερο ευάλωτα στο φως, ενώ στο σκοτάδι χρειάζεστε περισσότερες σφαίρες για να τα σκοτώσετε. Άρα θα πρέπει συνήθως να ψάχνετε εξαρτήματα για να δημιουργήσετε φως, όπως και γενικά σχεδόν σε κάθε objective θα πρέπει να αναζητάτε ένα συγκεκριμένο resource και να το μεταφέρετε σε ένα σημείο για να προχωρήσετε παραπέρα. Τα όπλα δεν έχουν καθόλου καλή αίσθηση κρατήματος, κλωτσήματος, ακόμα και ήχου. Το A.I. πότε δουλεύει και πότε όχι, ενώ οι εχθροί κολλάνε ή περνάνε ακόμα και μέσα από τοίχους

Τέλος, όσο για το online mode, λίγοι στον κόσμο κατάφεραν να βρουν συμπαίκτη για να παίξουν παρέα και όσοι το κατάφεραν βρήκαν άφθονο loading, ακόμα και gamebreaking bugs. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι το παιχνίδι σχεδιάστηκε για multiplayer Co-Op και στο Single-player τα respawn σε κάποια σημεία είναι ατελείωτα σε βαθμό που οι εχθροί θα σας εξοντώνουν για πλάκα.

Επόμενα Best of
Στο επόμενο Best of θα ασχοληθούμε με τους 10 καλύτερους game developers/game designers της παγκόσμιας gaming βιομηχανίας. Κάντε κλικ εδώ για να ψηφίσετε. Το μεθεπόμενο σας ειδοποιούμε από τώρα ότι θα αφορά τα 10 καλύτερα manager games.

Δείτε επίσης το Best of με τα 10 καλύτερα RPG του 2015.