SimAnt: Simulation στο οποίο παίζατε ως τον...Ιησού των μυρμηγκιών

Ένα άγνωστο παιχνίδι του 1991 που έχει πολύ πλάκα.

Το SimAnt είναι ένα Simulation του 1991 το οποίο είναι πολύ extreme και για τα σημερινά δεδομένα.

Καλώς ήρθατε στο πεδίο της μάχης στον κήπο σας. Για το καλό όλων μας, ας ελπίσουμε ότι τα μυρμήγκια δεν διαχειρίζονται έτσι τις αποικίες τους, αλλιώς υποψιάζομαι ότι όλοι θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα. Καλώς ήρθατε στο πεδίο της μάχης στον κήπο σας. Για το καλό όλων μας, ας ελπίσουμε ότι τα μυρμήγκια δεν διαχειρίζονται έτσι τις αποικίες τους, αλλιώς υποψιάζομαι ότι όλοι θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο απώτερος στόχος εδώ - όχι μόνο να χρησιμοποιήσετε το στρατό των μαύρων μυρμηγκιών σας για να εξαλείψετε οτι κακό (πιθανώς κομμουνιστικά κόκκινα μυρμήγκια) αλλά και να αδειάσετε το σπίτι από τους ενοχλητικούς ανθρώπους με επιδρομές.

Το SimAnt είναι εύκολα το πιο περίεργο από τα παιχνίδια προσομοίωσης της Maxis, αλλά είναι το πιο αξιομνημόνευτο από τα περισσότερα από αυτά που δεν έπαιξε ο κόσμος. Τα SimLife και SimEarth ήταν πολύ φιλικά, ενώ το SimHealth δεν είναι τόσο παιχνίδι όσο το αργό βασανιστήριο όλων των διασκεδαστικών πραγμάτων. Αλλά το SimAnt? Αυτό είναι απλά φοβερό. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν πρόκειται για simulation ή για strategy game, αλλά αυτό είναι απλά μια διαφωνία με το SimAntics. Σίγουρα δεν είναι μια ακριβής αναπαράσταση της ύπαρξης ενός πραγματικού μυρμηγκιού, με interface που δεν φαίνεται ποτέ απολύτως σίγουρο για το αν είναι ζωηρό, διασκεδαστικό ή αν είναι συνέντευξη για μια θέση επεξεργασίας στη NASA. Ως δοκιμή, έβαλα ένα πραγματικό μυρμήγκι μπροστά του για να δω τι θα συμβεί. Σύρθηκε κάτω από το πλήκτρο S και πέθανε γενναία την επόμενη φορά που πληκτρολόγησα τη λέξη "σουβλάκι". Μέχρι τότε, δεν κατάφερε τίποτα. Απολύτως τίποτα. Προς υπεράσπισή του όμως, δεν του έδειξα το εγχειρίδιο χρήσης. Ίσως αυτό να βοήθησε.

Το SimAnt είναι πραγματικά η πιο περίεργη προσομοίωση. Για αρχή, παίζετε κυριολεκτικά ως μυρμήγκι. Ένα μυρμήγκι. Ένα μόνο, μοναχικό μυρμήγκι. Μόνο που δεν είναι! Είστε πραγματικά περισσότερο σαν ο Θεός των μυρμηγκιών, με δυνάμεις που θα ήταν εκπληκτικές και θα άλλαζαν τον κόσμο και θα ήταν απίστευτες, αν δεν υπήρχε το ατυχές γεγονός ότι, είστε απλά ένα μυρμήγκι. Μπορείς να πεθάνεις και να ξαναγεννηθείς, για παράδειγμα, όπως ο Ιησούς των μυρμηγκιών, μόνο που είσαι σε στάδιο προνύμφης. Έχεις ουσιαστική παντογνωσία, με την ικανότητα να βλέπεις τον κόσμο και να καταλαβαίνεις τους ανθρώπινους κατοίκους που κατοικούν σε αυτόν. Η χαρισματική σου δύναμη σου επιτρέπει να προσελκύεις στρατιές από συναδέλφους σου μυρμήγκια και να τους οδηγείς στη μάχη εναντίον των βρωμερών ανθρώπων, των αραχνών και άλλων πραγμάτων που καταδιώκουν την πίσω αυλή. Κρίμα που το όλο θέμα "να είσαι μυρμήγκι" σημαίνει ότι συνήθως τα παραπάνω δεν πάνε τόσο καλά. Μακάρι να είχες κάποια κατάλληλα όπλα.

Ο Ισους μυρμήγκι αρχίζει κάθε παιχνίδι σε μια ωραία και ασφαλή τρύπα στο έδαφος, απαλλαγμένος από όλες τις ανησυχίες εκτός από την πείνα και την εισβολή των κακών κόκκινων μυρμηγκιών που θέλουν να σκοτώσουν τη βασίλισσά σας. Αρχικά, όπως σε όλες τις μάχες στην ιστορία, τα προβλήματά σας είναι να σκάψετε μια τρύπα στο έδαφος, να βρείτε τροφή για να την φέρετε σπίτι με τις γνάθους σας και να αποφύγετε τη γιγαντιαία αράχνη που έχει όρεξη για τη σάρκα σας. Επίσης, υπάρχουν τερμίτες μέσα σε τρύπες. Δεν θέλετε να πολεμήσετε έναν τερμίτη. Αυτή η μάχη δεν θα σας βγει σε καλό. Το πρώιμο παιχνίδι είναι ουσιαστικά μια προσπάθεια να βρείτε τροφή από άλλα σημεία του χάρτη πριν η άλλη φωλιά (των κόκκινων μερμηγκιών) προλάβει να σας ξεπεράσει, αν και υπάρχουν επιλογές. Η δολοφονία της βασίλισσάς τους είναι μια απολύτως έγκυρη τακτική, και μπορείτε να συγκεντρώσετε έναν στρατό, να τρέξετε προς τα απέναντι και να κατακτήσετε τη νίκη αρκετά νωρίς. Ως επί το πλείστον, όμως, ισχύουν οι κανονικοί κανόνες στρατηγικής, απλώς σε πολύ, πολύ, πολύ μικρότερη κλίμακα. Μπορείτε να τοποθετήσετε μονοπάτια σε όλο το χάρτη που λειτουργούν ως συναγερμοί, να δώσετε εντολές, να μαζέψετε ογκόλιθους και να τοποθετήσετε άμυνες. Μπορείτε επίσης να πεθάνετε από την πείνα. Αυτή δεν είναι και μεγάλη ικανότητα, αλλά τα μυρμήγκια δεν είναι και τα πιο ικανά πλάσματα. Αν και είναι αστείο γεγονός, είναι που δυνατά. Για την ακρίβεια, έχουν την ανάλογη δύναμη ενός μυρμηγκιού.

Μαζί με τη δική σας επιβίωση πρέπει επίσης να ελέγξετε την αποικία στο σύνολό της, αντιμετωπίζοντας όχι μόνο ένα μεγάλο επιτελείο χαρακτήρων, περίπου όσο 5 σήματα ενός επιτελείου σε μέγεθος. Είναι δική σας απόφαση πόσο χρόνο περνούν τα μαύρα μυρμήγκια σας για αναζήτηση τροφής, θηλασμό και σκάψιμο, καθώς και αν η σκληρά εργαζόμενη βασίλισσα γεννάει αναπαραγωγείς, εργάτριες, στρατιώτες ή υπολειτουργούντες ονειροπόλους. Μπορείτε επίσης να μεταπηδήσετε μεταξύ των πεδίων του κήπου για να φτάσετε όλο και πιο κοντά στην τελική νίκη: να μολύνετε το σπίτι και να το ανακηρύξετε ελεύθερη πολιτεία για το είδος των μυρμηγκιών. Στη συνέχεια, τα μυρμήγκια σας θα έχουν σταθεί ο ένας στους ώμους του άλλου, θα έχουν φορέσει καμπαρντίνα και καπέλο και θα προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε μια κοινωνία που κανένας δεν θα τα καταλαβαίνει, ούτε θα καταλαβαίνει γιατί ξαφνικά αισθάνεται πολύ φαγούρα μετά τη χειραψία.

Αυτό δεν θα ήταν πιο ανόητο από κάποια πράγματα που υπάρχουν στο παιχνίδι. Σε αντίθεση με το SimCity, δεν υπάρχει μενού Disasters, αφού η ζωή ενός μυρμηγκιού είναι λίγο πολύ ένα σύντομο disaster που καταλήγει στον αναπόφευκτο θάνατο και στη συνέχεια σε κάποιον που ρίχνει μπετόν στο σπίτι σας επειδή κάνει ένα γλυπτό. Υπάρχει ωστόσο ένα μενού "Silly", το οποίο κάνει τα πάντα να αρχίσουν να μιλούν. Τα πάντα. Η αράχνη που βασανίζει τα μυρμήγκια σας τώρα τακτικά σταματάει για να αναλογιστεί την ίδια της τη δροσιά, οι βασίλισσες αναστενάζουν κατά την ωοτοκία και σε μια στιγμή που φαίνεται ακόμα πιο αξιοσημείωτη μετά από όσα συνέβησαν στο SimCopter, δηλώνουν ότι έχουν υπαρξιακά πρόβλημα. Η αράχνη μπορεί επίσης να ρίχνει λέιζερ. Και χάρη σε ένα easter egg, είναι δυνατό για τον Ιησού των μυρμηγκιών να θυσιάσει τη ζωή του για να ζήσουν οι άλλοι... και στη συνέχεια να δολοφονήσει όλα τα εχθρικά μυρμήγκια σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Η μεγαλύτερη έκπληξη του SimAnt για τους περισσότερους ανθρώπους που το παίζουν δεν είναι ότι είναι ανόητο, αλλά ότι είναι ανόητα πράγματα γραμμένα από μια ομάδα έξυπνων ανθρώπων που ήξεραν πώς να εξισορροπήσουν αυτή την πλευρά των πραγμάτων με την επιστημονική γνώση για να τα κάνουν να φαίνονται αληθοφανή. Αν εξαιρέσουμε τον Ιησού των μυρμηγκιών, το οποίο πιθανότατα έγινε, το SimAnt παίρνει τα βασικά στα σοβαρά. Καθίστε αναπαυτικά και μπορείτε να παρακολουθήσετε την αποικία να διαχειρίζεται σε μεγάλο βαθμό τον εαυτό της σε στυλ εικονικής φάρμας μυρμηγκιών. Τα προβλήματα μιας αποικίας μυρμηγκιών είναι υπερβολικά και εξάγονται σε γραφήματα και στρατηγικούς χάρτες, αλλά ο πυρήνας αυτού που κάνετε είναι να εκπληρώνετε τα μεγάλα προβλήματά τους - τροφή, χώρος, αρπακτικά, πνιγμός στη βροχή - χρησιμοποιώντας τα πραγματικά εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους.

Δύναμη στους αριθμούς. Όπως ειπώθηκε, ο Ιησούς των μυρμηγκιών είναι θήραμα για σχεδόν τα πάντα. Όμως αυτός και οι φίλοι του είναι μια καταστροφική δύναμη, όπως την έχει δει ο κόσμος πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά εξακολουθεί να τσακίζει μια αράχνη, να τρώει τερμίτες και μυρμηγκάκια στις τρύπες τους και τελικά να ξεφορτώνεται τον άνθρωπο πιο γρήγορα από ότι μπορείτε να πείτε " Μόλυνση". Κατά κάποιο τρόπο, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα έπαιρνε την ίδια ικανοποίηση με την οικοδόμηση μιας πόλης από την απλή κατασκευή μιας φωλιάς. Δεν έχουν καν αρκολογίες για να φιλοδοξούν, παρά μόνο ζαχαρόνερο και αναπόφευκτο θάνατο. Κρίμα για τα καημένα τα μυρμήγκια. Εκτός βέβαια αν προσπαθούν να μπουν στα πράγματά σας, γιατί τώρα πια ξέρουμε με σχεδόν βεβαιότητα ότι δεν είναι απλά φύση, είναι πόλεμος. Και νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι το είδος των μυρμηγκιών δεν υπέγραψε ποτέ τη Σύμβαση της Γενεύης, αν και αν δούλευαν όλα μαζί, θα μπορούσαν ίσως να κλέψουν το στυλό. Και μετά το Γιβραλτάρ.

Διαβάστε για το πρώτο ποδοσφαιράκι στο Atari και συζητείστε για το SimAnt στο αντίστοιχο forum topic.